Wat ik zo boeiend vind aan het Solse Gat is dat het een plek vol oude legendes is. Mijn vroegere buurvrouw Klaasje vertelde hier over toen ik klein was. Ze was een minivrouwtje met nog maar één voortand die op haar 85e nog kwiek rond haar kleine Veluwse boerderij schuifelde. Mijn moeder en ik liepen gewoon via de oude deel haar kamer binnen.
Geheimzinnig
Het Solse Gat …. ze keek dan geheimzinnig en een beetje angstig met haar zwarte kraaloogjes, want daar kwam ze als kind weleens. Daar was vroeger een klooster. En die monniken die waren helaas niet zo christelijk. Het was zo vreselijk en duivels wat ze daar deden dat god en zelfs de duivel het welletjes vonden. Tijdens de kerstnacht zagen de omwoners een felle flits en hoorden een harde knal. Het klooster zakte in één klap in de grond. Het kwaad was uitgeroeid! Ze vond het nog steeds een enge plek omdat ze daar als kind weleens de klokken heeft horen luiden. Vervolgens schonk ze ons koffie in met melk dat urenlang stond te pruttelen op een petroleumstel. Voorzichtig slurpten we de koffie om de dikke melkvellen buiten onze mond te houden.
Grafheuvels en raatakkers
Wat bekend is over deze plek is dat hier veel grafheuvels en raatakkers voorkomen, ook wel Celtic Fields genoemd, wat een onjuiste benaming is, want het heeft niets met de Kelten te maken. De hele Veluwe en ook het gebied rond het Solse Gat werd al in 3000 tot 800 voor onze jaartelling bewoond. De naam Solse kan duiden op een zonnecultus. Tijdens de kerstening verzon men vaak spookverhalen om de heidenen weg te houden bij hun heilige plekken. Nu eeuwen later lopen we daar, het wordt al wat schemerig en ik probeer me voor te stellen hoe de mensen samen kwamen. Ik moet eerlijk zeggen dat duivelse spookverhalen mij niet afschrikken en toch heb ik tijdens een aantal bezoeken aan Het Solse Gat een onheilspellend gevoel ervaren in de bossen van dit gebied. Het verhaal gaat dat er een dwaalenergie heerst en dat veel mensen de weg kwijtraken in dit gebied. Kun jij de weg terug nog vinden?